Lean en Blended working

– Door Michel Vlak – 

Medio maart bij het uitbreken van de Covid-19 in Nederland werd onze wereld vrij plotseling op zijn kop gezet. Om de uitbraak van het coronavirus in te dammen werden er een reeks van maatregelen afgekondigd.  Na een afzwakking in de afgelopen maanden worden de regels nu weer strenger.

“Werk zo veel mogelijk thuis” is een van de regels die veel nadruk krijgt. Het is de bedoeling dat je alleen naar het werk gaat als het echt niet anders kan. En dus hebben we massaal werkplek thuis gecreëerd, dragen we bijna full time een jogging broek en is videobellen de standaard geworden. En dat in combinatie met het runnen van een gezin.

Zeker in het begin was het erg wennen. Maar langzamerhand zijn we in het ritme gekomen, beseffen we dat we niet meer dagelijks in de file hoeven te staan en is het misschien ook wel prettig zo.

Inmiddels heeft thuiswerken bij veel bedrijven en organisaties een permanente plek ingenomen. Facebook is een voorbeeld van een organisatie die bekend heeft gemaakt dat ze verwachten dat binnen tien jaar de helft van de mensen thuis werkt. Dat gegeven biedt natuurlijk veel voordelen. Minder reizen naar werk en huis, minder kantoorruimte, minder afleiding bij je werk en minder gebonden aan de locatie van de werkplek bij het werven van talent. De verwachting is niet dat veel organisaties op korte termijn hun vestigingen op zullen heffen en iedereen 100% thuis werkt, maar dat er een combinatie gaat ontstaan van deels thuis en deels op locatie werken, het zogenaamde blended working dat lijkt wel zeker.

Jammer genoeg heeft blended working niet alleen maar voordelen. Naast dat het ook gewoon leuk en gezellig is om je collega’s informeel te ontmoeten kleeft er nog een risico aan het creëren van afstand tussen mensen die in hetzelfde proces werkzaam zijn.

Mensen hebben namelijk de natuurlijke neiging om de eigen persoonlijke efficiëntie na te streven. Hun focus ligt primair op de eigen taak en niet op het totaal. Dit effect zien we bijvoorbeeld al optreden bij een simpel simulatie spel. Binnen enkele minuten zijn de deelnemers het beoogde eindresultaat uit het oog verloren en proberen zo goed mogelijk het eigen werk te doen. Het resultaat is een suboptimaal proces of de introductie van “verspilling” in Lean taal.

In een omgeving waar je elkaar een paar keer per dag tegenkomt of elkaars werkplek bezoekt heb je misschien nog de mogelijkheid om in een vroeg stadium problemen zien te ontstaan en bij te sturen, maar als je elkaar (bijna) niet meer ontmoet, hoe doe je dat dan? Wie overziet nog het geheel aan activiteiten die uiteindelijk tot een eindproduct of dienst moeten leiden als iedereen in zijn eigen huiskamer zit?

Wie ziet nog de afwijking van de “normale situatie” of “standaard werk” en kan daar actie opnemen. Of hoe vindt collectief leren ontwikkelen plaats als je elkaar alleen maar online ontmoet? Dit zijn zomaar een aantal vragen die alle organisaties die geconfronteerd worden met blended working zullen moeten gaan beantwoorden om zeker te stellen dat ze niet langzaam degenereren maar zich door blijven ontwikkelen.

Wil je hier over van gedachten wisselen?
Stuur dan een e-mail naar michelvlak@craftlean.com